1. ای لبنان، در‌های خویش بگشاتا آتشْ سروهای آزاد تو را در کام کِشَد!
2. ای صنوبر، شیون کن!زیرا که سرو آزاد فرو افتاده،و درختان عظیم تباه گشته‌اند!ای بلوطهای باشان، شیون کنید!زیرا که جنگل انبوه قطع شده است!
3. صدای شیون شبانان است،زیرا که جلالشان نابود گشته است!صدای غرّش شیران است،زیرا که بیشۀ اردن از بین رفته است!
4. یهوه خدای من چنین می‌فرماید: «گوسفندان کشتاری را بچران.
5. خریدارانشان آنها را سر خواهند برید و تقصیرکار شمرده نخواهند شد، و فروشندگانشان خواهند گفت: ”متبارک باد خداوند! زیرا که دولتمند شده‌ایم!“ و شبانانشان بر آنها رحم نخواهند کرد.
6. زیرا خداوند می‌فرماید که دیگر بر ساکنان این سرزمین رحم نخواهم کرد. اینک هر یک را به دست همسایه و به دست پادشاهش تسلیم خواهم نمود. آنان این سرزمین را با خاک یکسان خواهند کرد، و من آنان را از چنگ ایشان نخواهم رهانید.»
7. پس من گوسفندان کشتاری یعنی گلۀ ستمدیده را چرانیدم. سپس دو چوبدستی برای خود برگرفتم؛ یکی را ’لطف‘ و دیگری را ’اتحاد‘ نامیدم، و گله را چرانیدم.