3. مردمان این سرزمین باید روزهای شَبّات و روزهای اوّل ماه، نزد مدخل آن دروازه به حضور خداوند پرستش کنند.
4. قربانی تمامسوزی که حاکم در روز شَبّات به حضور خداوند تقدیم میکند شش برۀ بیعیب و یک قوچ بیعیب باشد.
5. و هدیۀ آردی که با قوچ تقدیم میکند یک ایفَه باشد، ولی با برهها هر قدر که دستش میرسد، همراه با یک هین روغن برای هر ایفَه.
6. روز ماه نو، گاو نرینهای بیعیب از گله، و شش بره و یک قوچ که بیعیب باشند، تقدیم کند.
7. هدیۀ آردیاش، یک ایفَه برای گاو و یک ایفَه برای قوچ و هر قدر که دستش میرسد برای برهها باشد، همراه با یک هین روغن برای هر ایفَه.
8. وقتی حاکم داخل میشود، باید از طریق ایوانِ دروازه داخل شود، و از همان راه نیز بیرون رود.