16. اما از کثرت سوداگریت،بطن تو از خشونت آکنده شد،و گناه ورزیدی.پس تو را چون چیزِ نجس از کوه خدا بیرون افکندم،و تو را ای کروبیِ سایه‌گستر،از میان سنگهای آتشین نابود کردم.
17. دلت از زیبایی‌ات مغرور گشت،و به سبب فّر و شکوهت،حکمت خویش را فاسد گردانیدی.پس تو را بر زمین افکندمو در معرض تماشای پادشاهان نهادم.
18. به واسطۀ کثرتِ گناهت و بی‌انصافیِ سوداگری‌ات،مکانهای مقدسِ خویش را مُلَوّث ساختی؛پس آتشی از میانت بیرون آوردمکه تو را سوزانید،و در برابر دیدگان همۀ نظاره‌گرانت،تو را بر روی زمین خاکستر ساختم.
19. جملۀ آنان، از میان قومها، که تو را می‌شناختند،از تو در شگفت شدند؛سرانجامی دهشتناک رسیده‌ای،و دیگر تا به ابد نخواهی بود.»
20. کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
21. «ای پسر انسان، روی به جانب صیدون کرده، بر ضدش نبوّت کن.
22. بگو خداوندگارْ یهوه چنین می‌فرماید:«ای صیدون، اینک من بر ضد توام،و در میان تو جلال خواهم یافت.و چون بر تو داوری کنمو قدوسیت خویش را در تو آشکار سازم،آنگاه همه خواهند دانست که من یهوه هستم.
23. زیرا طاعون بر تو خواهم فرستادو خون در کوچه‌هایت روان خواهم کرد.آری، به شمشیری که از هر سو بر تو فرود خواهد آمدکشتگان در میانت خواهند افتاد؛آنگاه همه خواهند دانست که من یهوه هستم.
24. «دیگر برای خاندان اسرائیل، در میان مردمان پیرامونش که ایشان را تحقیر می‌کردند، نه خَلَنگی خراشنده خواهد بود و نه خاری آزاردهنده. آنگاه همه خواهند دانست که من یهوه هستم.