13. آیا این از جانب خداوند لشکرها نیستکه قومها برای آتش مشقّت کِشند،و ملتها برای بطالت خویشتن را خسته سازند؟
14. زیرا همان‌گونه که آبها دریا را می‌پوشاند،جهان از معرفتِ جلالِ خداوند مملو خواهد شد.
15. «وای بر آن که همسایۀ خویش را می‌نوشاند،و با ریختن زهرِ خود او را مست می‌سازد،تا بر عریانی‌اش بنگرد.
16. تو به عوض جلال، از رسوایی سیر خواهی شد؛اکنون خود نیز بنوش و بی‌دینی خویش را نمایان ساز.زیرا که جامِ دست راست خداوند به تو خواهد رسید،و رسوایی، جلالِ تو را خواهد پوشانید.
17. خشونتی که بر لبنان روا داشتی،اکنون تو را فرو خواهد گرفت،و نابودی حیوانات،اکنون تو را به هراس خواهد افکند؛زیرا خون آدمیان را ریختی،و بر زمین و شهر و ساکنانش خشونت روا داشتی.
18. «از تمثال تراشیده چه فایده که صنعتکاری آن را بسازد،از بت ریخته شده و آموزگار دروغ؟که صانع بر مصنوع خود توکل کند،حال آنکه بتی گنگ بیش نیست!
19. وای بر آن که به چوبی گوید، ”بیدار شو!“یا به سنگی خاموش که: ”برخیز!“آیا تواند تو را چیزی آموزد؟اینک به طلا و نقره اندود گشته،لیکن در اندرونش هیچ روحی نیست.
20. اما خداوند در معبد مقدس خویش است،پس تمامی زمین به حضور وی خاموش باشد.»