6. و این سخنان که من امروز تو را امر می‌فرمایم، بر دل تو باشد.
7. آنها را به‌دقّت به فرزندانت بیاموز، و حین نشستن در خانه و رفتن به راه، و هنگام خوابیدن و برخاستن، از آنها گفتگو کن.
8. آنها را چون نشان بر دست خود ببند و چون علامت بر پیشانیت بگذار.
9. آنها را بر چارچوب دَرِ خانۀ خود و بر دروازه‌های خویش بنگار.
10. «چون یهوه خدایت تو را به سرزمینی درآوَرَد که برای پدرانت ابراهیم و اسحاق و یعقوب سوگند خورد که به تو بدهد، به شهرهای بزرگ و نیکویی که خود بنا نکرده‌ای،
11. و خانه‌های آکنده از هر نعمت که خود نیاکنده‌ای، و حوضهای کنده شده که خود نکنده‌ای، و تاکستانها و درختان زیتونی که خود نکاشته‌ای، و چون خورده سیر شوی،
12. آنگاه به هوش باش مبادا خداوند را که تو را از سرزمین مصر، از آن خانۀ بندگی به در آورد، فراموش کنی.
13. از یهوه، خدای خویش بترس و او را عبادت کن، و تنها به نام او سوگند بخور.
14. خدایانِ غیر، یعنی خدایانِ اقوامِ پیرامونِ خود را پیروی مکن،
15. زیرا یهوه خدای تو که در میان توست، خدایی غیور است، مبادا خشم یهوه خدایت بر تو افروخته شود و تو را از روی زمین نابود سازد.
16. «یهوه خدای خود را میازما، چنانکه او را در مَسَّه آزمودی.