6. ای قوم نادان و بی‌خردآیا خداوند را چنین پاداش می‌دهید؟آیا او پدر و آفریدگار شما نیستکه شما را بساخت و استوار فرمود؟
7. روزگاران کهن را به یاد آریدو به سالهای نسلهای متمادی بیندیشید.از پدر خود بپرسید تا آگاهتان سازد،و از مشایخ خویش، تا شما را بازگویند.
8. آنگاه که آن متعال قومها را میراث بخشید،آنگاه که بنی‌آدم را منتشر ساخت،او حدود قومها را تعیین فرمود،بر حسب شمار پسران خدا.
9. زیرا که نصیب خداوند قوم اوست،و یعقوب میراث تعیین شده از بهر او.
10. «او را در سرزمینی بایر یافت،در بیابان هولناک و بَرَهوتی.در بر گرفتش و بر وی التفات کرد،چون مردمک چشم خویش او را حفظ نمود.
11. همچون عقابی که آشیانِ خویش به تکان آوردو بر فراز جوجه‌هایش بال و پر زند،و بالهای خویش بگسترانَد و آنها را برگیرد،و بر پرهای خویش حملشان کند،
12. همچنان خداوند به تنهایی او را رهبری کرد،و هیچ خدای بیگانه‌ای با او نبود.
13. او را بر بلندیهای زمین سوار کرد،و او از محصول کِشتزارها خورد.از دلِ صخره بدو عسل خورانید،و روغن نیز از سنگ خارا،