15. «اما یِشورون فربه شد و لگد زد؛تو فربه و چاق و تنومند شدی.خدایی را که صانع او بود، ترک گفت،و صخرۀ نجات خود را خوار شمرد.
16. به خدایان بیگانه، او را به غیرت آوردند،و به رجاسات خویش خشم او را برانگیختند.
17. برای دیوهایی که خدا نبودند قربانی تقدیم کردند،برای خدایانی که هرگز نشناخته بودند؛برای خدایان نو که تازه پدیدار گشته بودند،خدایانی که پدرانتان ترس آنها را به دل نداشتند.
18. به صخره‌ای که تو را تولید کرد اعتنا نکردی،و خدایی را که تو را به دنیا آورد از یاد بردی.
19. «خداوند این را دید و از ایشان بیزار شد،زیرا که پسران و دخترانش او را به خشم آوردند.
20. پس فرمود: ”روی خود را از ایشان خواهم پوشانید،تا ببینم سرانجامشان چه خواهد شد،زیرا که نسلی منحرفند،و فرزندانی که وفایی در ایشان نیست.
21. به آنچه خدا نیست، غیرت مرا برانگیختند،به بتهای باطل خویش مرا به خشم آوردند.پس به واسطۀ آنان که قومی نیستند ایشان را به غیرت خواهم آورد،و به واسطۀ قومی نادان خشمشان را بر خواهم انگیخت.
22. زیرا آتشی از خشم من افروخته است،که تا به اعماق هاویه زبانه می‌کشد؛زمین را با محصولش می‌سوزاند،و اساس کوه‌ها را مشتعل می‌سازد.
23. «”بلاها بر سر آنان خواهم انباشتو تیرهای خود را بر ایشان صرف خواهم کرد؛
24. از گرسنگی کاهیده خواهند شد،از طاعون و وبای جانکاه تلف خواهند گردید.دندانهای وحوش را بر ایشان خواهم فرستاد،و زهر جانورانی را که بر خاک می‌خزند.
25. شمشیر از بیرون داغدارشان خواهد کرد،و دهشت از درون بر ایشان مستولی خواهد شد؛بر مردان جوان و دوشیزگان به یکسانبر شیرخوارگان و ریش‌سفیدان جملگی.
26. می‌گفتم: ’ایشان را از پا در خواهم آورد،و یادشان را از میان مردمان محو خواهم ساخت؛‘
27. اگر از تحریک دشمن بیم نمی‌داشتم،که مبادا به خطا بیندیشند و بگویند:’دست ما است که غالب آمده،و خداوند نیست که این همه را کرده است.“‘
28. «زیرا آنان قومی گم کرده تدبیرندکه در ایشان بصیرتی نیست.
29. کاش حکیم بودند و این را می‌فهمیدند؛و تشخیص می‌دادند که سرانجامشان چه خواهد بود!