10. «او را در سرزمینی بایر یافت،در بیابان هولناک و بَرَهوتی.در بر گرفتش و بر وی التفات کرد،چون مردمک چشم خویش او را حفظ نمود.
11. همچون عقابی که آشیانِ خویش به تکان آوردو بر فراز جوجه‌هایش بال و پر زند،و بالهای خویش بگسترانَد و آنها را برگیرد،و بر پرهای خویش حملشان کند،
12. همچنان خداوند به تنهایی او را رهبری کرد،و هیچ خدای بیگانه‌ای با او نبود.