10. «اکنون خود را به جلال و جبروت بیارای؛خویشتن را به فرّ و شکوه ملبس ساز.
11. شدت خشم خویش را جاری کن،و بر هر که متکبر است نظر کرده، او را پست ساز.
12. آری، بر هر که متکبر است نظر کرده، او را خم گردان،و شریران را در جایی که ایستاده‌اند، لگدمال کن.
13. ایشان را جملگی در خاک مدفون ساز؛رویهای ایشان را در جای نهان بپوشان.
14. آنگاه من خود نیز دربارۀ تو اذعان خواهم کرد،که دست راستت تو را نجات تواند داد.
15. «بِهیموت را ببینکه او را نیز چون تو، من آفریده‌ام،و مانند گاو علف می‌خورَد.
16. همانا قوّتش در کمرش است،و نیرویش در ماهیچه‌های شکمش.
17. دُم خود را چون سرو، سخت می‌سازد،و رگ و پیِ رانش در هم تنیده است.
18. استخوانهایش لوله‌های برنجین است،ساقهایش چون میله‌های آهنین.
19. «او سرآمدِ کارهای خداست؛حتی صانعش تنها با شمشیر خود به او نزدیک می‌شود!
20. کوهها محصول خود را بدو پیشکش می‌کنند،جایی که همۀ وحوشِ صحرا به بازی مشغولند.
21. زیر درختانِ کُنار دراز می‌کشد،در میان نیزارها و در باتلاقها خود را پنهان می‌کند.
22. درختانِ کُنار با سایۀ خود او را می‌پوشانند،و درختان بیدِ کنار نهر احاطه‌اش می‌کنند.