3. من معرفت خویش از دوردستها خواهم آورد،و به خالق خویش عدالت را نسبت خواهم داد.
4. زیرا براستی سخنانم بر خطا نیست؛کسی که در معرفتْ کامل است، نزد توست.
5. «به‌یقین خدا قادر است، اما کسی را تحقیر نمی‌کند؛او در نیروی فهم قادر است.
6. شریر را زنده نگاه نمی‌دارد،و دادِ ستمدیدگان را می‌دهد.
7. چشمان خود را از پارسایان برنمی‌دارد،بلکه ایشان را با پادشاهان تا ابد بر تخت می‌نشانَد،و سرافراز می‌گردند.
8. اگر به زنجیرها بسته شوند،و به بندهای مصیبت گرفتار آیند،
9. اعمال و نافرمانیهایشان را به ایشان اعلام می‌کند،این را که متکبرانه رفتار کرده‌اند.
10. گوشهایشان را به جهت تأدیب می‌گشاید،و فرمان می‌دهد که از شرارت بازگردند.
11. اگر گوش گیرند و او را خدمت کنند،روزهای خویش را در سعادت به کمال خواهند رساند،و سالیان خود را در لذتها.
12. اما اگر گوش نگیرند،به شمشیر هلاک خواهند شد،و بدون معرفت جان خواهند سپرد.
13. «آنان که دلِ خدانشناس دارند، خشم را ذخیره می‌کنند،و چون ایشان را در بند می‌نهد، فریادِ کمک سر نمی‌دهند.
14. در عنفوان جوانی می‌میرند،و در میان روسپی‌مَردانِ معابد، عمرشان را تلف می‌کنند.
15. اما ستمدیدگان را خدا در ستمدیدگی‌شان نجات می‌بخشد،و گوش ایشان را به وسیلۀ مصیبتها می‌گشاید.
16. پس تو را نیز جذب کرده، از دهان مصیبت بیرون می‌کِشد،و به مکانی فراخ می‌آورد که در آن قید و بندی نیست،و سفره‌ات از خوراکهای مقوّی آکنده خواهد بود.
17. «اما تو اکنون از داوری بدکاران مملو هستی؛داوری و عدالتْ تو را درگرفته است.