19. آیا فریادت تو را از تنگی نگاه خواهد داشت،یا تمامی تلاشهای سختت؟
20. مشتاقِ شب مباش،تا مردمان را از مکانشان بیرون کِشی.
21. باحذر باش و به شرارت مایل مشو،زیرا که آن را بر مصیبت ترجیح داده‌ای.
22. «هان خدا در قدرتِ خویش متعال است؛کیست آموزگاری چون او؟
23. کیست که راه او را بر او تکلیف کرده باشد،یا کیست که او را بگوید: ”خطا ورزیده‌ای“؟
24. «به یاد دار که کارهای او را تمجید نمایی،کارهایی که مردمان در وصف آنها سرائیده‌اند.
25. تمامی بشر آنها را دیده‌اند،و آدمیان از دور بر آنها می‌نگرند.
26. اینک خدا متعال است و ما او را نمی‌شناسیم؛شمار سالهای او را کاوش نتوان کرد.
27. «قطرات آب را بالا می‌کشد،و از بخار آنها باران می‌چکد،
28. که ابرها آن را فرو می‌بارند،و به فراوانی بر آدمیان فرو می‌ریزد.
29. کیست که دریابد ابرها چگونه می‌گسترند،یا او چگونه از مسکن خود رعد می‌دهد؟
30. اینک برقِ خود را به اطراف خویش می‌پراکَنَد،و اعماق دریا را می‌پوشاند.
31. زیرا به واسطۀ اینها قومها را اداره می‌کند،و آدمی را به فراوانی رِزق می‌بخشد.
32. صاعقه را به دستانش برمی‌گیرد،و بدان فرمان می‌دهد تا هدف را بزند.
33. رعدش از آمدن توفان خبر می‌دهد؛احشام نیز برخاستن آن را اعلام می‌کنند.