13. «آنان که دلِ خدانشناس دارند، خشم را ذخیره می‌کنند،و چون ایشان را در بند می‌نهد، فریادِ کمک سر نمی‌دهند.
14. در عنفوان جوانی می‌میرند،و در میان روسپی‌مَردانِ معابد، عمرشان را تلف می‌کنند.
15. اما ستمدیدگان را خدا در ستمدیدگی‌شان نجات می‌بخشد،و گوش ایشان را به وسیلۀ مصیبتها می‌گشاید.
16. پس تو را نیز جذب کرده، از دهان مصیبت بیرون می‌کِشد،و به مکانی فراخ می‌آورد که در آن قید و بندی نیست،و سفره‌ات از خوراکهای مقوّی آکنده خواهد بود.
17. «اما تو اکنون از داوری بدکاران مملو هستی؛داوری و عدالتْ تو را درگرفته است.
18. مراقب باش که ثروت اغوایت نکند،و بزرگیِ رشوه تو را منحرف نسازد.
19. آیا فریادت تو را از تنگی نگاه خواهد داشت،یا تمامی تلاشهای سختت؟
20. مشتاقِ شب مباش،تا مردمان را از مکانشان بیرون کِشی.
21. باحذر باش و به شرارت مایل مشو،زیرا که آن را بر مصیبت ترجیح داده‌ای.
22. «هان خدا در قدرتِ خویش متعال است؛کیست آموزگاری چون او؟
23. کیست که راه او را بر او تکلیف کرده باشد،یا کیست که او را بگوید: ”خطا ورزیده‌ای“؟
24. «به یاد دار که کارهای او را تمجید نمایی،کارهایی که مردمان در وصف آنها سرائیده‌اند.
25. تمامی بشر آنها را دیده‌اند،و آدمیان از دور بر آنها می‌نگرند.
26. اینک خدا متعال است و ما او را نمی‌شناسیم؛شمار سالهای او را کاوش نتوان کرد.
27. «قطرات آب را بالا می‌کشد،و از بخار آنها باران می‌چکد،
28. که ابرها آن را فرو می‌بارند،و به فراوانی بر آدمیان فرو می‌ریزد.
29. کیست که دریابد ابرها چگونه می‌گسترند،یا او چگونه از مسکن خود رعد می‌دهد؟
30. اینک برقِ خود را به اطراف خویش می‌پراکَنَد،و اعماق دریا را می‌پوشاند.