4. روحِ خدا مرا آفریده است،و نَفَسِ قادر مطلق مرا حیات می‌بخشد.
5. اگر می‌توانی مرا پاسخ دِه؛خویشتن را مهیا ساز و در برابرم بایست.
6. هان من نیز نزد خدا همچون تو هستم؛من نیز از گِل سرشته شده‌ام.
7. اینک هیبت من تو را نترساند،و وقارم بر تو سنگینی نکند.
8. «به‌یقین که در گوش من سخن گفتی،و آواز سخنت را شنیدم.
9. می‌گویی: ”پاک و بری از هر نافرمانی‌ام؛طاهرم و در من گناهی نیست.
10. اینک او علتها بر من می‌جوید،و مرا دشمن خویش می‌شمارد.
11. پاهایم را در کُنده می‌نهد،و مراقب همۀ راههای من است.“
12. «اما در این امر حق با تو نیست.من تو را پاسخ خواهم داد،زیرا که خدا از انسان بزرگتر است.
13. چرا با او مجادله می‌کنی،و می‌گویی، ”او برای هیچ عمل خود به کسی پاسخ نمی‌دهد“؟
14. زیرا خدا به یک شیوه یا به شیوه‌ای دیگر سخن می‌گوید،هرچند آدمی آن را تشخیص نمی‌دهد.
15. در خواب، در رؤیای شب،زمانی که خواب سنگین بر انسان مستولی می‌شود،هنگامی که آدمی بر بستر خویش خفته است،