11. «تا کنون درنگ کرده‌ام تا شما سخن گویید،و به بَراهین شما گوش فرا داده‌ام،آنگاه که به کَند و کاو در سخنان پرداختید.
12. من به‌دقّت به شما توجه کردم،اما هیچ‌یک نتوانستید بر خطا بودنِ ایوب را ثابت کنید،و هیچ‌یک سخنانش را پاسخ نگفتید.
13. پس نگویید: ”حکمت را دریافته‌ایم؛خداست که باید او را محکوم سازد، نه انسان.“
14. ایوب سخنان خود را بر ضد من ترتیب نداده است،و من با سخنان شما او را پاسخ نخواهم داد.
15. «ایشان درمانده‌اند و دیگر پاسخ نمی‌دهند،و سخنی برای گفتن ندارند.
16. پس آیا باید انتظار بِکِشماز آن رو که سخن نمی‌گویند،از آن رو که بازایستاده‌اند،و دیگر پاسخ نمی‌دهند؟
17. من نیز به سهم خود جواب خواهم داد،و نظر خویش بیان خواهم کرد.
18. زیرا که مرا سخنْ بسیار است،و روح در اندرونم مرا ناگزیر می‌سازد.
19. هان دل من چون شرابی است ناگشوده،و چون مَشکی تازه که نزدیک است بترکد.
20. پس سخن خواهم گفت تا راحت یابم،و لب گشوده، پاسخ خواهم داد.
21. از کسی جانبداری نخواهم کرد،و احدی را تملق نخواهم گفت.
22. زیرا که تملق‌گویی نمی‌دانم،وگرنه آفریدگارم به‌زودی مرا برمی‌گرفت.