4. حتی اگر براستی گمراه شده باشم،خطایم به زیان خودم تمام خواهد شد.
5. اگر به‌واقع خود را برتر از من می‌پندارید،و رسوایی مرا بر ضدم به کار می‌گیرید،
6. بدانید که خدا بر من بدی روا داشته،و مرا به دام خویش احاطه کرده است.
7. هرچند فریاد سر می‌دهم: ”خشونت!“پاسخی نیست.هرچند فریادِ کمک بلند می‌کنم،فریادرسی نیست.
8. راهِ مرا مسدود کرده که عبور نتوانم کرد،و تاریکی را بر طریقهایم مستولی گردانیده است.
9. آبرویم را از من گرفته،و تاج از سرم برداشته است.
10. مرا از هر سو در هم می‌شکند، و نیست گردیده‌ام؛امیدم را چون درختی ریشه‌کن کرده است.
11. خشم خود را بر ضد من افروخته است،و مرا دشمن خود می‌شمارد.
12. لشکریانش با هم پیش می‌آیند؛بر ضد من سنگر می‌سازند،و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.
13. «برادرانم را از من دور کرده است،و آشنایانم به‌کلی با من بیگانه‌اند.
14. خویشانم از من کناره جسته‌اند،و دوستانم مرا به فراموشی سپرده‌اند.
15. میهمانانِ خانه و کنیزانم مرا غریبه می‌شمارند،و در نظرشان بیگانه‌ای بیش نیستم.
16. غلام خود را فرا می‌خوانم، اما پاسخم نمی‌دهد؛باید به دهان خویش از او التماس کنم.