5. گناهت دهانت را می‌آموزاند،و زبانِ حیله‌گران را برمی‌گزینی.
6. دهان خودت تو را محکوم می‌کند، نه من؛لبان خودت بر ضد تو گواهی می‌دهد.
7. «آیا تو نخستین انسانی هستی که زاده شده است؟آیا پیش از تپه‌ها به وجود آمده‌ای؟
8. آیا مشورت مخفی خدا را می‌شنوی،یا حکمت را به خود منحصر می‌گردانی؟
9. چه می‌دانی که ما نمی‌دانیم؟چه می‌فهمی که بر ما آشکار نیست؟
10. در میان ما ریش‌سفیدان و پیران هستندکه از پدر تو بزرگترند.
11. آیا تسلی‌های خدا برایت کم است،یا کلماتی که به ملایمت با تو سخن می‌گوید؟
12. چرا دلت تو را می‌رُباید،و چرا چشمانت غضبناک است،
13. که روح خود را بر ضد خدا برمی‌گردانی،و چنین سخنان از دهانت بیرون می‌آوری؟
14. «انسان چیست که پاک باشد،و مولود زن، که پارسا به شمار آید؟
15. اینک او به قُدسیانِ خود نیز اعتماد ندارد،و حتی آسمانها در نظرش پاک نیست؛
16. چه رسد به انسانی که منفور و فاسد است،و شرارت برای او چون آب خوردن.
17. «به من گوش فرا ده تا برایت بیان کنم،بگذار تا آنچه را دیده‌ام برایت بازگویم،
18. آنچه را فرزانگان گفتند و پنهان نداشتنداز هرآنچه از پدران خویش دریافت کردند،
19. آنان که زمین تنها به ایشان داده شد،و هیچ بیگانه‌ای از میانشان عبور نکرد: