1. آنگاه صوفَرِ نَعَماتی در پاسخ گفت:
2. «آیا کثرت سخنان را بی‌پاسخ باید گذاشت،و مردِ زیاده‌گو را برحق باید شمرد؟
3. آیا یاوه‌گوییِ تو مردمان را ساکت کند؟و چون ریشخند زنی، کسی شرمسارت نسازد؟
4. تو به خدا می‌گویی: ”تعلیم من بی‌عیب است،و در نظر تو پاکم.“
5. اما کاش خدا سخن گویدو لبهای خویش بر تو بگشاید،
6. تا اَسرارِ حکمت را بر تو بنماید!زیرا خردمندی را دو جانب است.پس بدان که خدا کمتر از گناهانت تو را سزا داده است.
7. «آیا عمقهای خدا را کشف توانی‌کرد؟یا به کُنهِ قادر مطلق توانی رسید؟
8. به بلندی آسمانهاست؛ چه توانی کرد؟از هاویه ژرفتر است؛ چه توانی دانست؟
9. طول آن از زمین دراز‌تر است،و عرض آن از دریا وسیع‌تر.
10. «اگر به میان آید و حبس کند،و به محاکمه کِشد، کیست که مانع شود؟
11. زیرا او مردمان فریبکار را می‌شناسد،و چون شرارت بیند، آیا بدان توجه نخواهد کرد؟
12. هرگاه کُرّه خرِ وحشیْ انسان زاده شود،مردِ تهی‌مغز نیز عاقل می‌شود!