8. خداوند چنین می‌فرماید:«در زمان لطف خود، تو را اجابت کردم،و در روز نجات، یاری‌ات دادم؛تو را حفظ خواهم کرد،و عهدی برای قومْ خواهم ساخت،تا این سرزمین را آباد سازی،و آن را میانشان تقسیم کنی؛
9. تا به زندانیان بگویی: ”به در آیید!“و به آنان که در تاریکی‌اند، که: ”خویشتن را بنمایانید!“«آنان در کنار راهها خواهند چرید،و بر همۀ ارتفاعات خشک، چراگاه خواهند یافت.
10. گرسنگی و تشنگی نخواهند کشید،و بادِ سوزان و آفتابِ داغ آسیبی بدیشان نخواهد رسانید.زیرا او که بر ایشان شفقت دارد رهبری‌شان خواهد کرد،و نزد چشمه‌های آب هدایتشان خواهد نمود.
11. من همۀ کوههای خود را راه خواهم ساخت،و شاهراههای من افراشته خواهد شد.
12. اینک آنان از دوردستها می‌آیند؛برخی از شمال، برخی از غرب،و برخی از دیار سینیم.»
13. ای آسمانها بانگ شادی سر دهید،و ای زمین وجد نما!ای کوهها شادمانه بسرایید،زیرا خداوند قوم خود را تسلی می‌دهد،و بر ستمدیدگان خویش شفقت می‌کند.
14. اما صَهیون گفته است: «خداوند مرا ترک کرده،و خداوندگار مرا از یاد برده است.»
15. «آیا ممکن است مادر کودک شیرخوارۀ خود را فراموش کند،و بر پسر رَحِم خویش ترحم ننماید؟اینان ممکن است فراموش کنند،اما من هرگز تو را فراموش نخواهم کرد.
16. ببین، تو را بر کف دستهایم نقش کرده‌‌ام،و حصارهایت پیوسته در نظر من است.
17. پسرانت به‌شتاب باز خواهند آمدو آنان که تو را ویران کردند، از تو دور خواهند شد.
18. سر برافراز و به اطراف خود بنگر،همۀ پسرانت گرد آمده، نزدت خواهند آمد.خداوند می‌فرماید: به حیات خود قسم،تو تمام آنها را همچون زیور خواهی پوشید،و همچون عروس به آنها آراسته خواهی شد.
19. «هرچند ویران و متروک شده‌‌ایو سرزمینت خرابه‌ای بیش نیست،اما اکنون از کثرتِ ساکنان تنگ خواهی شد،و آنان که تو را فرو می‌بلعیدند دور خواهند گشت.
20. فرزندان ایام داغداری‌ات،در گوش تو خواهند گفت:”این مکان برای ما بس تنگ است؛جای بیشتر برای سکونت ما فراهم کن.“