7. خداوند، که ولیّ و قدوس اسرائیل است،به او که مورد تحقیر و انزجار قوم،و بندۀ سلاطین است، چنین می‌فرماید:«پادشاهان با دیدن تو بر پا خواهند ایستاد،و سروران روی بر زمین خواهند نهاد،به سبب خداوند که امین استو قدوس اسرائیل، که تو را برگزیده است.»
8. خداوند چنین می‌فرماید:«در زمان لطف خود، تو را اجابت کردم،و در روز نجات، یاری‌ات دادم؛تو را حفظ خواهم کرد،و عهدی برای قومْ خواهم ساخت،تا این سرزمین را آباد سازی،و آن را میانشان تقسیم کنی؛
9. تا به زندانیان بگویی: ”به در آیید!“و به آنان که در تاریکی‌اند، که: ”خویشتن را بنمایانید!“«آنان در کنار راهها خواهند چرید،و بر همۀ ارتفاعات خشک، چراگاه خواهند یافت.
10. گرسنگی و تشنگی نخواهند کشید،و بادِ سوزان و آفتابِ داغ آسیبی بدیشان نخواهد رسانید.زیرا او که بر ایشان شفقت دارد رهبری‌شان خواهد کرد،و نزد چشمه‌های آب هدایتشان خواهد نمود.
11. من همۀ کوههای خود را راه خواهم ساخت،و شاهراههای من افراشته خواهد شد.
12. اینک آنان از دوردستها می‌آیند؛برخی از شمال، برخی از غرب،و برخی از دیار سینیم.»
13. ای آسمانها بانگ شادی سر دهید،و ای زمین وجد نما!ای کوهها شادمانه بسرایید،زیرا خداوند قوم خود را تسلی می‌دهد،و بر ستمدیدگان خویش شفقت می‌کند.