6. حال دربارۀ این امور شنیدی؛پس بر آنها چشم بدوز!آیا آنها را بیان نخواهی کرد؟از این پس چیزهای تازه بر تو اعلام می‌کنم،چیزهای نهان را که از آنها آگاه نبوده‌ای.
7. هم‌اکنون آفریده می‌شوند، نه در ایام قدیم،و تو تا به امروز دربارۀ آنها نشنیده بودی؛پس نمی‌توانی بگویی: ”البته آنها را می‌دانستم.“
8. تو هرگز نشنیده و هرگز ندانسته‌ای،و گوش تو از قدیم باز نشده است؛زیرا می‌دانستم که چقدر خیانتکاری،و از بدو تولد عِصیانگر خوانده شده‌ای.
9. به‌خاطر نام خویش خشم خود را به تعویق خواهم افکند،و به سبب ستایش خویش آن را مهار خواهم کردتا تو را منقطع نسازم.
10. اینک تو را تصفیه کردم، اما نه چون نقره؛و تو را در کورۀ مصیبت آزمودم.
11. به‌خاطر خودم چنین می‌کنم،آری تنها به‌خاطر خودم؛زیرا چرا باید نام من بی‌حرمت شود؟من جلال خویش را به دیگری نخواهم داد.
12. «ای یعقوب بشنو،و ای اسرائیل که تو را فرا خوانده‌ام!من او هستم؛من اوّلم و من آخر.
13. دست خود من بود که بنیان زمین را نهاد؛دست راست من بود که آسمانها را گسترانید.چون آنها را می‌خوانم،با هم به پا می‌خیزند.
14. «پس همگی گرد هم آیید و گوش فرا دهید!کدام یک از بتها اینها را اعلام کرده است؟آن که خداوند دوستش می‌دارد،خشنودی او را بر ضد بابِل عملی خواهد ساخت،و بازوی او بر کَلدانیان فرود خواهد آمد.
15. من سخن گفته‌ام، آری من؛و او را فرا خوانده‌ام.من او را آوردم،و او در راه خویش کامیاب خواهد شد.