17. و از آنچه باقی مانَد، خدایی یعنی تمثالی تراشیده برای خود می‌سازد و در برابرش سَجده کرده، آن را می‌پرستد و به آن دعا کرده، می‌گوید: «ای که خدای من هستی، مرا برهان!»
18. ایشان را هیچ درک و فهمی نیست؛ زیرا چشمانشان را بسته است تا نبینند، و دلهایشان را نیز تا نفهمند.
19. هیچ‌یک لختی تأمل نمی‌کند و هیچ‌یک را این درک و فهم نیست که بگوید: «نیمی از آن را در آتش سوزاندم، و بر زغالهایش نان پختم، و بر آن گوشت کباب کرده خوردم؛ آیا از باقی آن چیزی مکروه بسازم و در برابر چوبی سَجده کنم؟»
20. او خاکستر می‌خورَد و دلی فریب‌خورده او را گمراه می‌سازد. خود را نتواند رهانید، و با خود نتواند گفت که: «آیا دروغی به دست راست خویش ندارم؟»
21. ای یعقوب و ای اسرائیل، اینها را به یاد آور،این را که تو خادم من هستی؛من تو را سرشته‌ام و تو خدمتگزار من هستی؛ای اسرائیل، تو را فراموش نخواهم کرد.
22. نافرمانیهایت را مانند ابر رُفتَم،و گناهانت را مانند مِه محو ساختم.نزد من بازگرد،زیرا که تو را فدیه داده‌ام.
23. ای آسمانها بانگ شادی سر دهید،زیرا که خداوند چنین کرده است؛ای ژرفاهای زمین فریاد برآورید!ای کوهها، و ای جنگلها و تمامی درختانش،بسرائید!زیرا که خداوند یعقوب را فدیه داده است،و در اسرائیل جلال خود را نمایان خواهد ساخت.
24. خداوند که ولیّ توست و تو را از رَحِم سرشته است، چنین می‌فرماید:«من هستم یهوه،آن که همه چیز را آفرید،آسمانها را به‌تنهایی گسترانید،و زمین را یکه و تنها پهن کرد.
25. آن که آیات انبیای دروغین را باطل می‌سازد،و غیب‌گویان را اَبله می‌گرداند.آن که حکیمان را ناکام بازمی‌گرداند،و معرفت آنان را به حماقت بدل می‌سازد.
26. آن که کلام خدمتگزارانش را تحقق می‌بخشد،و پیشگوییهای فرستادگانش را به انجام می‌رساند.آن که دربارۀ اورشلیم می‌گوید: ”مسکون خواهد شد!“و دربارۀ شهرهای یهودا، که: ”بنا خواهند گردید“،و دربارۀ ویرانه‌هایشان، که ”آنها را بر پا خواهم داشت“.
27. آن که به ژرفای دریا می‌گوید: ”خشک شو!من نهرهایت را خشک خواهم کرد“.
28. آن که دربارۀ کوروش می‌گوید: ”او شبان من است،و تمامی خشنودی مرا به جا خواهد آورد“.و آن که دربارۀ اورشلیم می‌گوید: ”بنا خواهد شد“،و در خصوص معبد که: ”بنیادت نهاده خواهد گشت.“»