1. این است خادم من که از او حمایت می‌کنم،و برگزیدۀ من که جانم از او خشنود است.من روح خود را بر او می‌نهم،و او عدالت را در حق قومها جاری خواهد ساخت.
2. او فریاد نخواهد زد و آوای خویش بلند نخواهد کرد،و صدای خود را در کوچه‌ها نخواهد شنوانید.
3. نی خُرد شده را نخواهد شکست،و فتیلۀ کم‌سو را خاموش نخواهد کرد.او عدالت را در کمال امانت اجرا خواهد نمود؛
4. سست نخواهد شد و دلسرد نخواهد گشتتا عدل و انصاف را بر زمین برقرار سازد.سواحل دوردست چشم‌انتظار شریعت اویند.
5. یهوه خدا که آسمانها را آفرید و آنها را گسترانید،او که زمین و ثمرات آن را وسعت می‌بخشد،و نَفَس را به مردمانی که بر آنندو روح را به کسانی که بر آن سالکند ارزانی می‌دارد،چنین می‌فرماید:
6. «من، یهوه، تو را به جهت برقراری عدالت خوانده‌ام؛من دست تو را خواهم گرفتو تو را حفظ خواهم کرد؛من تو را عهدی برای قومو نوری برای ملتها خواهم ساخت؛
7. تا چشمان نابینایان را بگشایی،و اسیران را از زندان برهانی،و ظلمت‌نشینان را از سیاهچال به در آوری.
8. «من یهوه هستم! نام من این است!من جلال خود را به کسی دیگر نخواهم داد،و نه ستایش خویش را به بتهای تراشیده.
9. اینک وقایع پیشین به‌انجام رسید،و حال من از چیزهای نو خبر می‌دهم،و آنها را پیش از وقوع به شما اعلام می‌دارم.»
10. ای دریانوردان و هرآنچه در دریاست،ای سواحل دوردست و تمامی ساکنان آنها،سرودی نو برای خداوند بسرایید،و او را از کرانهای زمین بستایید.
11. صحرا و شهرهایش صدای خود را بلند کنند،و هم روستاهایی که اهالی قیدار در آنها ساکنند.ساکنان سِلاع بانگ شادی سر دهند،و از فراز کوهها فریاد برآورند.
12. خداوند را جلال دهند،و او را از سواحل دوردست ستایش کنند.
13. خداوند مانند جنگاوری بیرون می‌آید،و همچون مرد جنگی غیرت خویش را برمی‌انگیزاند؛فریاد برکشیده، غریو نبرد سر می‌دهدو بر دشمنان خویش چیرگی می‌یابد.
14. «دیرزمانی است که لب فرو بسته‌ام؛خاموش مانده‌ام و خودداری کرده‌ام؛اما حال چون زنی در حالِ زا فریاد خواهم کرد،و نَفَس‌زنان آه خواهم کشید.
15. کوهها و تپه‌ها را خراب خواهم کرد،و گیاها‌نشان را خشک خواهم ساخت.نهرها را به ساحل شنی بدل خواهم کرد،و برکه‌ها را خشک خواهم نمود.