1. ای سواحل دوردست، خاموش باشید و به من گوش بسپارید؛ای ملتها، نیروی خویش تازه کنید.پیش آمده لب به سخن بگشایید؛بیایید تا با هم برای محاکمه نزدیک آییم.
2. آن کیست که فاتحی عادل از شرق برانگیخت،و او را به خدمت خویش برگماشت؟که قومها را تسلیم وی می‌کند،و پادشاهان را مطیع وی می‌گرداند؛که آنان را چون غبار به شمشیر وی می‌سپارد،و همچون کاه که بر باد شود، به کَمانش وامی‌گذارد.
3. او ایشان را تعقیب می‌کند و به سلامتی می‌گذرد،از راهی که پیشتر در آن پا ننهاده است.
4. کیست که این همه را به عمل آورده،و کیست که نسلها را از آغاز فرا خوانده است؟من هستم، یهوه،من که اوّلین و نیز با امور آخرینم،من هستم.
5. سواحل دوردست این را دیده، ترسان گشته‌اند،و کرانهای زمین به لرزه درآمده‌اند.آنها پیش آمده، نزدیک می‌شوند،
6. و هر یک دیگری را یاری می‌دهند،و به برادر خود می‌گویند: «قوی باش!»