مردمانش قدرت خویش از کف دادند،و ترسان و خوار گشتند؛بسان گیاه صحرا،و همچون جوانه‌های لطیف و نو رَسته، ومانند علفی که بر بام جوانه می‌زندولی پیش از روییدن، می‌سوزد و می‌پَژمُرَد.