18. دل تو به خوف پیشین خواهد اندیشید و خواهی گفت:«کجاست آن که ما را می‌شمرد؟کجاست آن که خَراج می‌گرفت؟کجاست آن که برجها را می‌شمرد؟»
19. دیگر قوم ستم‌‌کیش نخواهی دید،قوم دشوارسخنی را که زبان اَلکَن و غیرقابل فهم دارند.
20. صَهیون را بنگر،آن شهر جشنهایِ مقدسمان را!چشمانت اورشلیم را خواهد دید،آن منزلگه آسوده و آن خیمه که مُنتقل نتوان کرد؛که میخهایش کنده نشود،و طنابهایش گسیخته نگردد.
21. بلکه خداوند در آنجا برای ما زورآور خواهد بود،و آنجا مانند مکانی از رودها و نهرهای وسیع خواهد بودکه هیچ کشتیِ پارویی از آنها گذر نتواند کرد،و هیچ کشتی نیرومندی از آنها عبور نتواند نمود.
22. زیرا که خداوند داور ماست؛اوست که شریعت را به ما بخشیده.خداوند پادشاه ماست؛اوست که ما را نجات خواهد داد.
23. طنابهای تو سست است؛دَکَل را در جایش استوار نمی‌داردو بادبانها افراشته نمی‌گردد.آنگاه غنایمِ بسیار تقسیم می‌شودو حتی لنگان نیز از غنیمت سهم می‌برند.
24. هیچ‌یک از ساکنان نخواهد گفت که «بیمارم!»و تقصیرات مردمی که در آن زندگی می‌کنند آمرزیده خواهد شد.