7. اما او در آن روز فریاد بر خواهد آورد:«من دردی را دوا نتوانم کرد!در منزل من نه خوراک است و نه جامه؛پس مرا بر مردم حاکم مسازید!»
8. زیرا اورشلیم می‌لغزد،و یهودا می‌افتد؛از آن رو که گفتار و رفتار‌شان بر ضد خداوند است،و در برابر چشمان پرجلال او سر به طغیان برداشته‌اند.
9. حالت چهرۀ ایشان بر ضدشان شهادت می‌دهد؛همچون سُدوم گناه خویش را جار می‌زنند،و آن را پنهان نمی‌سازند.وای بر جانهای ایشان،زیرا که بلا بر سر خویش آورده‌اند.
10. پارسایان را گویید که ایشان را سعادتمندی خواهد بود،زیرا که از ثمرۀ اعمال خویش خواهند خورد.
11. وای بر شریران، که بلا در انتظارشان است،زیرا که بر حسب عمل دست خودشان بدیشان کرده خواهد شد.
12. و اما قوم من - کودکان بر آنان ستم می‌کنند،و زنان بر ایشان فرمان می‌رانند.ای قوم من، راهنمایان شما گمراهتان می‌کنند،و مسیر راههایتان را مغشوش می‌سازند.
13. خداوند در مقام اعلام‌جرم برخاسته،و برای داوری قومها ایستاده است.
14. خداوند بر ضد مشایخ و حاکمان قوم خود به محاکمه داخل می‌شود:«شمایید که تاکستانها را تباه ساخته‌اید؛اموال دزدیده از فقیران در خانه‌های شما یافت می‌شود.
15. شما را چه که قوم مرا لِه کنیدو روی فقیران را خُرد سازید؟»این است فرمودۀ خداوندگار، خداوند لشکرها.
16. خداوند می‌فرماید:از آنجا که دختران صَهیون متکبرندو با گردنهای افراشته راه می‌روند،از چشمانشان عشوه می‌باردو با ناز و کرشمه می‌خرامندو بر پاهای خویش زنگوله‌ها را به صدا درمی‌آورند،
17. بنابراین، خداوند فرق سَرِ دختران صَهیون را کَچَل خواهد کرد،و پیشانی ایشان را برهنه خواهد ساخت.
18. در آن روز، خداوندگار زیورآلات را از ایشان خواهد گرفت: زنگوله‌ها، پیشانی‌بندها، گردن‌بندهای هلالی،