1. وای بر تاجِ فخر میگسارانِ اِفرایِم،و بر گُلِ پژمردنیِ زیباییِ پرجلالش،که بر سر وادی حاصلخیزِ مغلوبانِ شراب است!
2. هان خداوند کسی نیرومند و توانا دارد،که چون توفانِ تگرگ و تندبادِ ویرانگر،و همچون رگبارِ باران شدید و سیل‌آسا،آن را به دست خود بر زمین خواهد افکند.
3. آری آن تاج فخرِ میگساران اِفرایِملگدمال خواهد شد؛
4. و آن گل پژمردنیِ زیباییِ پرجلال اوکه بر سر وادی حاصلخیز خودنمایی می‌کرد،مانند انجیر رسیده پیش از موسم حصاد خواهد بودکه تا کسی آن را بیند،به دست خود چیده، فرو می‌بلعد.
5. در آن روز، خداوند لشکرها برای باقیماندگان قوم خویشتاج جلال و افسر زیبایی خواهد بود،
6. و روحِ انصاف برای آن که به داوری نشیندو قوّت برای آنان که جنگ را نزد دروازه دفع می‌کنند.
7. اینان نیز از فرط شراب افتان و خیزانندو از میگساری بر پا نتوانند ایستاد:کاهنان و انبیا از فرط شراب افتان و خیزانند،و از میخوارگی منگ شده‌اند؛آنان از میگساری بر پا نتوانند ایستاد،هنگام دیدن رؤیا تِلوتِلو می‌خورندو به وقت حکم دادن می‌لغزند!
8. سفره‌ها جملگی از قی پوشیده است،حتی یک جای پاک نیز باقی نمانده است.
9. «معرفت را به کِه خواهد آموخت؟و پیام را به کِه خواهد فهمانید؟آیا به کودکانِ تازه از شیر بازداشته؟یا به اطفال تازه از پستان برگرفته؟