5. خداوند عصای شریرانو چوگان حاکمان را شکسته است؛
6. که خشمگینانه قومها را بی‌وقفه می‌زدند،و غضبناکانه با آزارِ بی‌امان بر امتها حکم می‌راندند.
7. زمین سراسر آسوده و آرام است،و مردم به آواز بلند می‌سرایند.
8. صنوبرها و سروهای آزاد لبناناز تو به وجد آمده، می‌گویند:”از زمانی که تو پست شدی،هیچ چوب‌بُری به بریدن ما نیامده است.“
9. هاویه در پایین به جنبش درآمده استتا چون بیایی به استقبالت بشتابَد.ارواحِ مردگان را برای خوشامدگویی تو بیدار می‌سازد،جملۀ آنان را که رؤسای زمین بودند؛آنان را که پادشاهان قومها بودند،جملگی از تخت‌هایشان به پا می‌دارد.
10. آنان همگی خطاب به تو خواهند گفت:”تو نیز چون ما ضعیف گشته‌ای!تو نیز مانند ما شده‌ای!“
11. شوکت تو و نوای چنگهایت،به هاویه فرود آورده شده است.زیرانداز تو حشراتند،و روی‌اندازت کرمها.
12. «ای ستاره صبح، ای پسر فجر،چگونه از آسمان فرو افتاده‌ای!ای که ملتها را ذلیل می‌ساختی،چگونه خود بر زمین افکنده شده‌ای!
13. در دل خود می‌گفتی:”به آسمان صعود خواهم کرد،و تخت خود را فراتر از ستارگان خدا خواهم افراشت؛بر کوهِ اجتماع جلوس خواهم کرد،بر بلندترین نقطۀ کوه مقدس؛
14. به فراز بلندیهای ابرها صعود خواهم کرد،و خود را مانند آن متعال خواهم ساخت.“
15. اما به هاویه پایین آورده شدی،و به اعماق گودال فرود آمدی.