20. همچون شاهان به خاک سپرده نخواهی شد،زیرا سرزمینت را ویران کرده‌ای،و قوم خویش را کشته‌ای.«از فرزندان شریران هرگز یاد نخواهد شد؛
21. پس برای پسرانش کشتارگاهی مهیا سازید،به سبب تقصیر پدران ایشان،مبادا برخیزند و جهان را به تصرف درآورند،و زمین را از شهرها پر سازند.»
22. خداوند لشکرها می‌فرماید: «من بر ضد ایشان بر خواهم خاست، و نام و باقیماندگان و نسل و اخلاف را از بابِل منقطع خواهم ساخت؛» این است فرمودۀ خداوند.
23. خداوند لشکرها می‌فرماید: «من آن را از آنِ جغدان ساخته، به باتلاقها بدل خواهم کرد و به جاروبِ ویرانی خواهم رُفت.»
24. خداوند لشکرها چنین قسم خورده است:«به‌یقین آنچه قصد کرده‌ام واقع خواهد شد،و آنچه تدبیر نموده‌ام عملی خواهد گردید:
25. آشور را در سرزمین خود در هم خواهم کوفت،و او را بر کوههایم لگدمال خواهم کرد.یوغ او از ایشان رخت بر خواهد بست،و بار او از دوششان برداشته خواهد شد.»
26. این است تدبیری که برای تمامی جهان اندیشیده شده است،و این است دستی که بر تمامی قومها دراز شده است.
27. زیرا خداوند لشکرها تدبیر کرده است،پس کیست که آن را باطل سازد؟دست اوست که دراز شده است،پس کیست که آن را برگردانَد؟
28. در سالی که آحاز پادشاه مرد، این وحی نازل شد:
29. ای همۀ شما فلسطینیان،شادی مکنید از اینکه چوبی که شما را می‌زد، شکسته است؛زیرا که از ریشۀ مار، افعی بیرون خواهد آمد،و میوۀ آن، مار زهردارِ جهنده خواهد بود.
30. نخست‌زادگانِ بینوایان خواهند چرید،و نیازمندان در امنیت خواهند خوابید،اما من ریشۀ تو را به قحطی خواهم خشکانید،و باقیماندگانت کشته خواهند شد.
31. ای دروازه شیون کن، و ای شهر فریاد برآور!ای همۀ شما فلسطینیان، از ترس قالب تهی کنید!زیرا که از جانب شمالْ ویرانی می‌آید،و در صفوف وی کسی عقب نمی‌ماند.
32. پس فرستادگان آن قوم را چه پاسخ باید داد؟«خداوند صَهیون را بنیان نهاده است،و ستمدیدگانِ قوم او در آن پناه خواهند گرفت.»