22. زیرا هرچند قوم تو، ای اسرائیل، مانند شنهای دریا باشند،تنها باقیماندگانی از ایشان بازگشت خواهند کرد.هلاکت مقدر استو به عدالت جاری خواهد گردید.
23. زیرا خداوندگار، خداوندِ لشکرها،به‌طور نهایی و قطعیدر میان تمامی زمین عمل خواهد کرد.
24. بنابراین خداوندگار، خداوندِ لشکرها می‌فرماید:«ای قوم من که در صَهیون ساکنیداز آشوریان مهراسید،آنگاه که شما را به چوب بزنندو چون مصریان عصای خویش را بر شما برافرازند؛
25. زیرا پس از اندک ایامی، خشم من پایان خواهد یافتو غضب من به نابودی آنان معطوف خواهد شد.
26. خداوندِ لشکرها شلاقی بر ایشان بر خواهد انگیخت،چنانکه در شکست مِدیان بر صخرۀ ’عُرِب‘ کرد؛و عصای او بر دریا خواهد بود،چنانکه آن را در مصر برافراشت.
27. در آن روز، بار او از دوشتانو یوغ او از گردنتان برگرفته خواهد شد؛و آن یوغ از فربهی شما خواهد شکست.»
28. به عَیات رسیده‌‌اند،از مِغرون عبور کرده‌اندو اسباب خویش در مِکماش نهاده‌اند.
29. از گذرگاه عبور کرده، می‌گویند،«شب را در جِبَع به سر بریم.»رامَه بر خود می‌لرزدو اهل جبعۀ شائول، می‌گریزند.
30. ای دختر جَلّیم فریاد برآور!ای لَیِشَه، گوش فرا ده!و هم تو ای عَناتوتِ فقیر!
31. مَدمِناه در حال فرار است،و اهل جِبیم پناه می‌جویند.
32. همین امروز در نوب توقف خواهند کرد،و در برابر کوه دختر صَهیون، یعنی کوه اورشلیم،مشت تکان خواهند داد.
33. اینک خداوندگار، خداوندِ لشکرها،شاخه‌ها را با قدرتی ترسناک قطع خواهد کرد!بلندقامتان بریده خواهند شد،و بلندمرتبگان پست خواهند گردید.
34. او بوته‌های جنگل را به تبر خواهد برید،و لبنان در برابر ’آن پرشکوه‘ خواهد افتاد.