14. چنانکه کسی دست خود را به آشیانه‌ای دراز می‌کند،همچنان دست من به دولت ممالک رسیده است؛چنانکه کسی تخمهای متروک را برمی‌چیند،من نیز تمامی ممالک زمین را برچیدم؛و کسی نیست که بالی بجنباند،یا دهان بگشاید و جیک بزند.»
15. آیا تَبَر بر کسی که آن را به کار می‌برد فخر می‌فروشد،یا اره خود را بر کسی که آن را می‌کِشد برمی‌افرازد؟که گویی عصا او را که آن را به دست گرفته، بلند کند،یا چوبدستی او را که چوب نیست، حرکت دهد!
16. بنابراین خداوندگار، خداوندِ لشکرها،بر جنگاوران تنومند او بیماری جانکاه خواهد فرستاد،و زیر جلال و شوکت اوآتشی چون شعلۀ فروزان افروخته خواهد شد.
17. نور اسرائیل آتشی خواهد شد،و قدوس اسرائیل شعله‌‌ای،که خار و خَسَش را در یک روزسوزانده، به کام در خواهد کشید؛
18. شکوه جنگل و مزارع حاصلخیزش،همچون تحلیل رفتن شخص بیمار،در جسم و در روح نابود خواهد شد؛
19. و باقیماندگان درختان جنگلش چنان کم‌شمار خواهند بودکه حتی کودکی آنها را مرقوم تواند داشت.
20. در آن روز باقیماندگان اسرائیلو بازماندگان خاندان یعقوب،دیگر بر آن که ایشان را زده استتوکل نخواهند کرد،بلکه بر یهوه، قدوسِ اسرائیلخالصانه توکل خواهند نمود.
21. و باقیماندگانی، یعنی باقیماندگان یعقوب،به سوی خدای قدیر بازگشت خواهند کرد.
22. زیرا هرچند قوم تو، ای اسرائیل، مانند شنهای دریا باشند،تنها باقیماندگانی از ایشان بازگشت خواهند کرد.هلاکت مقدر استو به عدالت جاری خواهد گردید.
23. زیرا خداوندگار، خداوندِ لشکرها،به‌طور نهایی و قطعیدر میان تمامی زمین عمل خواهد کرد.
24. بنابراین خداوندگار، خداوندِ لشکرها می‌فرماید:«ای قوم من که در صَهیون ساکنیداز آشوریان مهراسید،آنگاه که شما را به چوب بزنندو چون مصریان عصای خویش را بر شما برافرازند؛
25. زیرا پس از اندک ایامی، خشم من پایان خواهد یافتو غضب من به نابودی آنان معطوف خواهد شد.
26. خداوندِ لشکرها شلاقی بر ایشان بر خواهد انگیخت،چنانکه در شکست مِدیان بر صخرۀ ’عُرِب‘ کرد؛و عصای او بر دریا خواهد بود،چنانکه آن را در مصر برافراشت.
27. در آن روز، بار او از دوشتانو یوغ او از گردنتان برگرفته خواهد شد؛و آن یوغ از فربهی شما خواهد شکست.»
28. به عَیات رسیده‌‌اند،از مِغرون عبور کرده‌اندو اسباب خویش در مِکماش نهاده‌اند.