1. وای بر آنان که احکام ناعادلانه وضع می‌کنند،و کاتبانی که قوانین ظالمانه رَقَم می‌زنند؛
2. تا بینوایان را از حقشان محروم کنند،و انصاف را از ستمدیدگانِ قوم من بربایند؛تا بیوه‌زنان را چپاول کنند،و یتیمان را غارت نمایند.
3. پس شما در روز بازخواست چه خواهید کرد،آنگاه که مصیبت از دور فرا رسد؟نزد کِه برای کمک خواهید گریخت،و ثروت خویش را کجا خواهید نهاد؟
4. غیر از آنکه چون اسیران خم شوید،و در میان کشتگان بیفتید.با این همه، خشم او هنوز برگردانیده نشده،و دست او همچنان دراز است.
5. وای بر آشور، که عصای خشم من است،و چوب دست ایشان، غضب من است!
6. او را بر ضد قوم خدانشناس می‌فرستم،و بر قوم مغضوب خود، مأمور می‌دارم؛تا تاراج کند و غنیمت گیرد،و چون گِل کوچه‌‌ها لگدمالشان کند.
7. اما او قصدِ این ندارد،و در دل خویش چنین نمی‌اندیشد.مُراد دلش نابود کردن است،و منقطع ساختن قومهای بسیار.