13. خداوند می‌فرماید: «از آن روست که ایشان شریعت مرا که پیش رویشان نهاده بودم ترک کردند، و به آواز من گوش نگرفتند و بر طبق آن زندگی نکردند،
14. بلکه از سرکشیِ دل خود پیروی کرده، در پی بَعَلها شتافتند، چنانکه پدرانشان بدیشان آموخته بودند.
15. پس خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: اینک به این قوم طعام تلخ می‌خورانم، و زَهرابِه بدیشان می‌نوشانم،
16. و آنها را در میان قومهایی که نه خود می‌شناختند و نه پدرانشان، پراکنده می‌سازم، و شمشیر را از پی‌شان می‌فرستم، تا آنگاه که ایشان را هلاک سازم.»
17. خداوند لشکرها چنین می‌فرماید:«ملاحظه کنید، و زنانِ نوحه‌گر را فرا خوانید تا بیایند؛در پی چیره‌دست‌ترینِ آنان بفرستید؛
18. بگذارید شتابان بیایند،و برایمان ماتم بر پا کنند؛تا چشمانمان اشکها بریزد،و مژگانمان آبها جاری سازد.
19. زیرا صدای شیون از صَهیون به گوش می‌رسد که:”چگونه به ویرانی نشسته‌ایم!چه بسیار شرمسار گشته‌ایم!از آن رو که سرزمین خود را ترک گفتیم،از آن رو که مسکنهایمان را فرو ریختند.“»
20. حال ای زنان، به کلام خداوند گوش بسپارید،گوشهایتان کلام دهانش را بپذیرد؛به دخترانتان نوحه‌گری بیاموزید،هر یک به دیگری مرثیه‌ای.