6. «از بابِل بگریزید!هر یک جان خویش برهانید!به سبب گناهان بابِل هلاک مشوید،زیرا که موعد انتقام خداوند فرا رسیدهو او بابِل را سزا خواهد داد.
7. بابِل در دست خداوند پیاله‌ای زرین بودکه تمامی جهان را مست می‌ساخت؛قومها از باده‌اش نوشیدند،و از آن رو دیوانه گشتند.
8. بابِل به‌ناگه سقوط کرد و در هم شکست؛بر او شیون کنید!برای زخمهایش بَلَسان آورید،تا مگر شفا یابد.
9. خواستیم بابِل را درمان کنیم،اما شفا نمی‌پذیرفت.پس ترکش کنید؛بیایید هر یک به موطن خود بازگردیم،زیرا که محکومیتش سر به فلک کشیده،و تا به آسمانها رسیده است.
10. خداوند حقانیت ما را آشکار ساخته است؛پس بیایید تا کارهای یهوه خدایمان رادر صَهیون اعلام کنیم.
11. «تیرها را تیز کنید!سپرها را به دست گیرید!خداوند روحِ پادشاهان ماد را برانگیخته است، زیرا قصد وی برای بابِل، نابودی آن است؛ این است انتقام خداوند، انتقام به جهت معبدش.
12. «بر حصارهای بابِل بیرقها برافرازید؛حِراست آن را تقویت کنید.نگهبانان قرار دهید،کمینگاه‌ها را آماده سازید؛زیرا خداوند آنچه را دربارۀ ساکنان بابِل گفته بود،هم تدبیرکرده و هم به اجرا گذاشته است.
13. ای که در کنار آبهای فراوان ساکنیو خزائن بسیار داری،پایانِ کار تو فرا رسیده،و رشتۀ حیات تو گسسته است.
14. خداوند لشکرها به ذات خود قسم خورده است که:به‌یقین تو را از مردان جنگی همچون انبوهِ ملخان پر خواهم ساخت،و آنان بر تو بانگ پیروزی سر خواهند داد.
15. «اوست که زمین را به نیروی خویش بساخت،و جهان را به حکمت خویش استوار کرد،و آسمانها را به عقل خویش گسترانید.
16. چون ندا در می‌دهد، غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید؛او ابرها را از کرانهای زمین برمی‌آورد.او برق آذرخش برای باران می‌سازد،و باد از خزانه‌های خویش بیرون می‌آورَد.
17. آدمیان جملگی ابلهند و نادان؛هر زرگری از تمثالهای تراشیدۀ خویش سرافکنده خواهد شد،زیرا بتهای ریخته‌شده‌اش دروغین است،و هیچ نَفَسی در آنها نیست.
18. آنها بی‌ارزشند و اسباب تمسخر،و در روز محاکمه، نابود خواهند شد.