52. بنابراین خداوند می‌گوید:«اینک روزهایی می‌آیدکه بتهای بابِل را جزا دهم،و در سراسر سرزمینشزخمیانْ ناله سر خواهند داد.
53. اگرچه بابِل تا به فلک سر بَرکِشَدو دژهای بلندش را مستحکم سازد»،اما خداوند می‌فرماید،«ویرانگران از جانب من به ضد او بر خواهند آمد.
54. «صدای فریادی از بابِل می‌آید!صدای شکستی عظیم از سرزمین کَلدانیان به گوش می‌رسد!
55. زیرا خداوند بابِل را ویران می‌کندو آواز عظیمش را خاموش می‌گرداند.امواج ایشان همچون آبهای بسیار می‌خروشد،و صدای آوازشان به گوش می‌رسد،
56. زیرا ویرانگری بدان برمی‌آید،یعنی به بابِل؛پهلوانانش گرفتار شده‌اند،و کمانهایشان شکسته است؛زیرا یهوه خدایی است جَزادهنده،و بی‌گمان مکافات خواهد رسانید.»
57. پادشاه که نامش خداوند لشکرهاست می‌گوید:«من صاحبمنصبان و حکیمان بابِل را مست خواهم ساخت،نیز والیان و سرداران و پهلوانانش را،تا به خواب ابدی فرو روندو دیگر برنخیزند.»
58. خداوند لشکرها چنین می‌فرماید:«دیوارهای ضخیم بابِلبا خاک یکسان خواهد شد،و دروازه‌های بلندشبه آتش خواهد سوخت.قومها بیهوده محنت می‌کشند،و ملتها به جهت آتش خود را خسته می‌سازند.»
59. این است کلامی که اِرمیای نبی به سِرایا پسر نیریا، پسر مَحسِیا، امر فرمود، آنگاه که سِرایا همراه صِدِقیا پادشاه یهودا، در چهارمین سال سلطنت وی، به بابِل می‌رفت. سِرایا مسئول تدارکات بود.