48. آنگاه آسمان و زمین و هر چه در آنهاست،بر بابِل فریاد شادمانی سر خواهند داد»؛زیرا خداوند می‌فرماید:«ویرانگران از شمال به ضد او بر خواهند آمد.
49. بابِل باید به سبب کشتگانِ اسرائیل بیفتد،همان‌گونه که کشتگانِ تمامی جهان به سبب بابِل افتادند.
50. ای شما که از شمشیر جان به در برده‌اید،بروید و درنگ مکنید!از سرزمین دور خداوند را به یاد آورید،و به اورشلیم بیندیشید.
51. «”ما خجل گشته‌ایم،زیرا که بر ما اهانت رفته،و رسوایی روی ما را پوشانیده است،زیرا بیگانگان به مکانهای مقدسِخانۀ خداوند داخل گشته‌اند.“»
52. بنابراین خداوند می‌گوید:«اینک روزهایی می‌آیدکه بتهای بابِل را جزا دهم،و در سراسر سرزمینشزخمیانْ ناله سر خواهند داد.
53. اگرچه بابِل تا به فلک سر بَرکِشَدو دژهای بلندش را مستحکم سازد»،اما خداوند می‌فرماید،«ویرانگران از جانب من به ضد او بر خواهند آمد.
54. «صدای فریادی از بابِل می‌آید!صدای شکستی عظیم از سرزمین کَلدانیان به گوش می‌رسد!
55. زیرا خداوند بابِل را ویران می‌کندو آواز عظیمش را خاموش می‌گرداند.امواج ایشان همچون آبهای بسیار می‌خروشد،و صدای آوازشان به گوش می‌رسد،
56. زیرا ویرانگری بدان برمی‌آید،یعنی به بابِل؛پهلوانانش گرفتار شده‌اند،و کمانهایشان شکسته است؛زیرا یهوه خدایی است جَزادهنده،و بی‌گمان مکافات خواهد رسانید.»
57. پادشاه که نامش خداوند لشکرهاست می‌گوید:«من صاحبمنصبان و حکیمان بابِل را مست خواهم ساخت،نیز والیان و سرداران و پهلوانانش را،تا به خواب ابدی فرو روندو دیگر برنخیزند.»
58. خداوند لشکرها چنین می‌فرماید:«دیوارهای ضخیم بابِلبا خاک یکسان خواهد شد،و دروازه‌های بلندشبه آتش خواهد سوخت.قومها بیهوده محنت می‌کشند،و ملتها به جهت آتش خود را خسته می‌سازند.»
59. این است کلامی که اِرمیای نبی به سِرایا پسر نیریا، پسر مَحسِیا، امر فرمود، آنگاه که سِرایا همراه صِدِقیا پادشاه یهودا، در چهارمین سال سلطنت وی، به بابِل می‌رفت. سِرایا مسئول تدارکات بود.
60. اِرمیا شرح همۀ بلایایی را که می‌بایست بر بابِل بیاید بر طوماری بنوشت، یعنی تمامی کلامی را که دربارۀ بابِل مکتوب است.
61. آنگاه اِرمیا به سِرایا گفت: «چون به بابِل رسیدی، حتماً همۀ این سخنان را قرائت کن،
62. و بگو: ”خداوندا، تو دربارۀ این مکان فرموده‌ای که آن را نابود خواهی کرد، چندان که هیچ انسان یا حیوانی در آن ساکن نشود، و تا به ابد متروک مانَد.“