42. دریا بر بابِل برآمده،و امواج پرتلاطمش آن را پوشانیده است.
43. شهرهایش مایۀ دِهشَت گشته،و به زمین خشک و بیابان بدَل شده است،زمینی که هیچ انسانی در آن ساکن نشود،و بنی‌آدم از آن عبور نکند.
44. من ’بِل‘ را در بابِل جزا خواهم داد،و آنچه را فرو بلعیده، از دهانش بیرون خواهم کشید.قومها دیگر به زیارت او نخواهند رفت،و حصارهای بابِل فرو خواهد ریخت.
45. «ای قوم من، از میانش بیرون آیید،و هر یک جان خویش از خشم آتشین خداوند برهانید!
46. دل شما ضعف نکند،و از خبرهایی که در این دیار به گوشتان می‌رسد مهراسید؛یک سال خبری پخش می‌شودو سال دیگر، خبری دیگر؛در این سرزمین، خشونت حکمفرماست،و حاکمی بر ضد حاکم دیگر است.
47. بنابراین، هان روزهایی می‌آیدکه من بتهای بابِل را جزا خواهم داد؛تمامی سرزمین بابِل شرمگین خواهد شد،و کشتگانش جملگی در میانش خواهند افتاد.
48. آنگاه آسمان و زمین و هر چه در آنهاست،بر بابِل فریاد شادمانی سر خواهند داد»؛زیرا خداوند می‌فرماید:«ویرانگران از شمال به ضد او بر خواهند آمد.
49. بابِل باید به سبب کشتگانِ اسرائیل بیفتد،همان‌گونه که کشتگانِ تمامی جهان به سبب بابِل افتادند.
50. ای شما که از شمشیر جان به در برده‌اید،بروید و درنگ مکنید!از سرزمین دور خداوند را به یاد آورید،و به اورشلیم بیندیشید.
51. «”ما خجل گشته‌ایم،زیرا که بر ما اهانت رفته،و رسوایی روی ما را پوشانیده است،زیرا بیگانگان به مکانهای مقدسِخانۀ خداوند داخل گشته‌اند.“»
52. بنابراین خداوند می‌گوید:«اینک روزهایی می‌آیدکه بتهای بابِل را جزا دهم،و در سراسر سرزمینشزخمیانْ ناله سر خواهند داد.