37. بابِل به تَلی از خاک بدَل خواهد شد،به مسکن شغالان و مایۀ حیرت و انگشت به دهان ماندن،و احدی در آن ساکن نخواهد گشت.
38. مردمانش جملگی همچون شیران خواهند غرّید،و به‌سان شیربچگان نعره خواهند زد.»
39. و خداوند می‌فرماید:«آنگاه که گرم شوند،از بهرشان بزمی به پا خواهم کرد،و مستشان خواهم ساخت،تا به وجد آیند،و آنگاه به خواب ابدی فرو روند،و هرگز از آن برنخیزند.
40. آنان را همچون بره‌‌ها به کشتارگاه خواهم آورد،همچون قوچها و بزهای نر.
41. «ببینید بابِل چگونه تسخیر شده،و آن که افتخار تمامی جهانیان بود چگونه به تصرف درآمده است!چگونه بابِل در میان قومهامایۀ دِهشَت گشته است!
42. دریا بر بابِل برآمده،و امواج پرتلاطمش آن را پوشانیده است.
43. شهرهایش مایۀ دِهشَت گشته،و به زمین خشک و بیابان بدَل شده است،زمینی که هیچ انسانی در آن ساکن نشود،و بنی‌آدم از آن عبور نکند.
44. من ’بِل‘ را در بابِل جزا خواهم داد،و آنچه را فرو بلعیده، از دهانش بیرون خواهم کشید.قومها دیگر به زیارت او نخواهند رفت،و حصارهای بابِل فرو خواهد ریخت.
45. «ای قوم من، از میانش بیرون آیید،و هر یک جان خویش از خشم آتشین خداوند برهانید!