33. زیرا خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌گوید:«دختر بابِل همچون خرمنی استبه هنگام کوبیده شدن؛اما پس از اندک زمانیوقتِ دِروی آن خواهد رسید.»
34. «نبوکدنصر پادشاه بابِلمرا خورده و لِه کرده است.او مرا ظرفی تهی ساخته،و همچون اژدهایی مرا فرو بلعیده است؛شکم خود را از لذایذ من انباشته،و مرا چِلانده و به دور افکنده است.»
35. ساکنان صَهیون بگویند:«باشد خشونتی که بر من و بر خویشانم رفتهدامنگیر بابِل شود!»اورشلیم بگوید:«خون من بر گردن ساکنان کَلدِه باد!»
36. از این رو خداوند چنین می‌گوید:«اینک به دفاع از تو برمی‌خیزمو انتقامت را می‌ستانم.دریای او را خواهم خشکانید،و چشمه‌اش را کور خواهم کرد.
37. بابِل به تَلی از خاک بدَل خواهد شد،به مسکن شغالان و مایۀ حیرت و انگشت به دهان ماندن،و احدی در آن ساکن نخواهد گشت.
38. مردمانش جملگی همچون شیران خواهند غرّید،و به‌سان شیربچگان نعره خواهند زد.»
39. و خداوند می‌فرماید:«آنگاه که گرم شوند،از بهرشان بزمی به پا خواهم کرد،و مستشان خواهم ساخت،تا به وجد آیند،و آنگاه به خواب ابدی فرو روند،و هرگز از آن برنخیزند.
40. آنان را همچون بره‌‌ها به کشتارگاه خواهم آورد،همچون قوچها و بزهای نر.
41. «ببینید بابِل چگونه تسخیر شده،و آن که افتخار تمامی جهانیان بود چگونه به تصرف درآمده است!چگونه بابِل در میان قومهامایۀ دِهشَت گشته است!
42. دریا بر بابِل برآمده،و امواج پرتلاطمش آن را پوشانیده است.
43. شهرهایش مایۀ دِهشَت گشته،و به زمین خشک و بیابان بدَل شده است،زمینی که هیچ انسانی در آن ساکن نشود،و بنی‌آدم از آن عبور نکند.