15. «اوست که زمین را به نیروی خویش بساخت،و جهان را به حکمت خویش استوار کرد،و آسمانها را به عقل خویش گسترانید.
16. چون ندا در می‌دهد، غوغای آبها در آسمان پدید می‌آید؛او ابرها را از کرانهای زمین برمی‌آورد.او برق آذرخش برای باران می‌سازد،و باد از خزانه‌های خویش بیرون می‌آورَد.
17. آدمیان جملگی ابلهند و نادان؛هر زرگری از تمثالهای تراشیدۀ خویش سرافکنده خواهد شد،زیرا بتهای ریخته‌شده‌اش دروغین است،و هیچ نَفَسی در آنها نیست.
18. آنها بی‌ارزشند و اسباب تمسخر،و در روز محاکمه، نابود خواهند شد.
19. اما آن که نصیب یعقوب است مانند آنها نیست،زیرا اوست که همۀ موجودات را سرشته است؛اسرائیل قبیلۀ میراث اوست؛نام او خداوند لشکرهاست.
20. «تو گُرز و اسلحۀ جنگ من هستی!با تو قومها را در هم می‌شکنم،با تو حکومتها را نابود می‌کنم.
21. با تو اسب و سوارش را در هم می‌شکنم،با تو ارابه و سوارش را خُرد می‌کنم.
22. با تو مرد و زن را در هم می‌شکنم،با تو پیر و جوان را خُرد می‌کنم.با تو مرد و زنِ جوان را در هم می‌شکنم،
23. با تو شبان و گله‌اش را خُرد می‌کنم.»با تو برزگر و گاوانش را در هم می‌شکنم،با تو حاکمان و والیان را خُرد می‌کنم.
24. خداوند می‌فرماید: «بابِل و همۀ ساکنانِ کَلدِه را به سبب تمامی بدی که به صَهیون کرده‌اند، در برابر دیدگان شما سزا خواهم داد.»
25. خداوند چنین می‌گوید:«ای کوه ویرانگر که تمامی جهان را ویران می‌کنی،من بر ضد هستم.من دست خود را بر تو دراز کرده،از فراز صخره‌ها تو را به زیر خواهم غلتانید،و تو را همچون کوهی سوخته خواهم ساخت.
26. از تو هیچ سنگی برای سرِ زاویه نخواهند گرفت،و نه هیچ سنگی برای پیِ بنا»؛زیرا، خداوند می‌گوید،«تو تا به ابد متروک خواهی ماند.
27. «بیرقها بر زمین برافرازید؛در میان قومها کَرِنا بنوازید.قومها را برای جنگ با او آماده سازید؛ممالک را علیه او بسیج کنید،آرارات، مینّی و اَشکِناز را.سرداری بر ضد وی برگمارید؛اسبانِ بی‌شمار همچون انبوه ملخان برآورید!