1. خداوند چنین می‌فرماید:«اینک بر بابِل و بر ساکنان لِب‌کامای،بادی ویرانگر بر خواهم انگیخت.
2. من کسان به بابِل گسیل خواهم داشت،تا آن را بر باد افشانند،و زمینش را تهی سازند،آنگاه که در روز بلا،از هر سو به ضد وی برآیند.
3. کمانگیر کمان خویش را زِه نکند،و زره‌پوش بر پای نایستد.بر جوانانش رحم مکنید،و سپاهش را به نابودی کامل بسپارید.
4. آنان مقتول بر زمینِ کَلدانیان خواهند افتاد،و مجروح، در کوچه‌هایش.
5. زیرا اسرائیل و یهودااز سوی خدای خویش، خداوند لشکرها، وانهاده نشده‌اند،هرچند سرزمینشان آکنده از تقصیراتی استکه به قدوس اسرائیل ورزیده‌اند.
6. «از بابِل بگریزید!هر یک جان خویش برهانید!به سبب گناهان بابِل هلاک مشوید،زیرا که موعد انتقام خداوند فرا رسیدهو او بابِل را سزا خواهد داد.
7. بابِل در دست خداوند پیاله‌ای زرین بودکه تمامی جهان را مست می‌ساخت؛قومها از باده‌اش نوشیدند،و از آن رو دیوانه گشتند.
8. بابِل به‌ناگه سقوط کرد و در هم شکست؛بر او شیون کنید!برای زخمهایش بَلَسان آورید،تا مگر شفا یابد.
9. خواستیم بابِل را درمان کنیم،اما شفا نمی‌پذیرفت.پس ترکش کنید؛بیایید هر یک به موطن خود بازگردیم،زیرا که محکومیتش سر به فلک کشیده،و تا به آسمانها رسیده است.
10. خداوند حقانیت ما را آشکار ساخته است؛پس بیایید تا کارهای یهوه خدایمان رادر صَهیون اعلام کنیم.