3. «زیرا که قومی از جانب شمال بر او می‌آید که سرزمینش را ویران خواهد ساخت، چندان که کسی در آن ساکن نشود؛ انسان و حیوان از آنجا خواهند گریخت.»
4. خداوند می‌فرماید: «در آن روزها و در آن زمان بنی‌اسرائیل و بنی‌یهودا با هم خواهند آمد؛ آری، اشک‌ریزان خواهند آمد و یهوه خدای خویش را خواهند جُست.
5. آنان راه صَهیون را خواهند پرسید، و روی به سوی آن نهاده، خواهند گفت: ”بیایید تا با عهدی جاودانی که هرگز از یاد نرود به خداوند بپیوندیم!“
6. «قوم من گوسفندانی گم‌گشته بوده‌اند. شبانانشان آنها را گمراه کرده، بر کوهها آواره ساختند. آنان بر کوهها و تَلها سرگردان شدند و استراحتگاه خویش را فراموش کردند.
7. هر که ایشان را یافت، ایشان را فرو بلعید و دشمنانشان گفتند: ”مقصر ما نیستیم، زیرا اینان به یهوه که چراگاه حقیقی ایشان است گناه ورزیدند، به یهوه که امید پدرانشان بود.“
8. «از میان بابِل بگریزید، و از سرزمین کَلدانیان بیرون آیید. همچون بزهای نر، پیشاپیش گله راه بروید.
9. زیرا اینک من جماعتی از قومهایی بزرگ را از سرزمین شمال برمی‌انگیزم و ایشان را بر بابِل می‌آورم. آنان در برابرش صف‌آرایی خواهند کرد، و او در آنجا گرفتار خواهد شد. تیرهای ایشان همچون پهلوانانِ رزم‌آزموده است که یکی از آنها خالی برنمی‌گردد.»
10. خداوند می‌فرماید: «کَلدِه غارت خواهد شد، و هر که او را تاراج کند، سیر خواهد گشت.
11. «ای غارتگرانِ میراث من!اگرچه شاد و سرخوشید،اگرچه همچون گوساله بر مراتع جست و خیز می‌کنید،و مانند اسب شیهه می‌کشید،
12. مادرتان بس شرمسار خواهد شد،و آن که شما را بزاد، رسوا خواهد گردید.او در میان قومها آخرین خواهد بودو به بیابان و زمین خشک و بَرَهوت بدل خواهد شد.
13. به سبب خشم خداوند مسکون نخواهد گردید،بلکه یکسره ویران خواهد گشت؛و هر که از بابِل عبور کند متحیر شده،از دیدن صدماتش انگشت به دهان خواهد ماند.
14. «ای همۀ کمانگیران،از هر سو در برابر بابِل صف‌آرایی کنید؛او را هدف قرار دهید و از تیرها دریغ مکنید؛زیرا به خداوند گناه ورزیده است.
15. از هر سو بر او نعره زنید؛زیرا که خود را تسلیم کرده است.حصارهایش فرو افتاده،و دیوارهایش فرو ریخته است.از آنجا که این انتقام خداوند است،از او انتقام گیرید؛بر او همان روا داریدکه او بر دیگران روا داشت.
16. برزگران را جملگی از بابِل منقطع سازید،و هم آنان را که به هنگام درو داس خویش به کار می‌برند.از بیم شمشیر آن ستمگر،هر کس نزد قوم خود بازگردد،و به سرزمین خویش بگریزد.
17. «اسرائیل بره‌ای را مانَد که شیران او را فراری داده‌اند. ابتدا پادشاه آشور او را خورد و در آخر نبوکدنصر پادشاه بابِل، استخوانهایش را جَوید.»
18. از این رو خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: «اینک من بر پادشاه بابِل و بر سرزمین او مکافات خواهم رسانید، همان‌گونه که بر پادشاه آشور مکافات رساندم.
19. من اسرائیل را به چراگاهش باز خواهم آورد، و او در کَرمِل و باشان خواهد چَرید و جان او بر بلندیهای اِفرایِم و جِلعاد سیر خواهد شد.»
20. خداوند می‌فرماید: «در آن روزها و در آن زمان، سراغ از تقصیر اسرائیل خواهند گرفت و اثری از آن نخواهد بود، و گناه یهودا را خواهند جُست و یافت نخواهد شد، زیرا آنانی را که باقی گذارم، خواهم آمرزید.
21. «بر سرزمین مِراتایِم برآی،و بر ساکنان فِقُود بتاز؛آنان را بِکُش و به نابودی کامل بسپار،و هرآنچه را به تو فرمان داده‌ام، به جای آور»؛این است فرمودۀ خداوند.