13. به سبب خشم خداوند مسکون نخواهد گردید،بلکه یکسره ویران خواهد گشت؛و هر که از بابِل عبور کند متحیر شده،از دیدن صدماتش انگشت به دهان خواهد ماند.
14. «ای همۀ کمانگیران،از هر سو در برابر بابِل صف‌آرایی کنید؛او را هدف قرار دهید و از تیرها دریغ مکنید؛زیرا به خداوند گناه ورزیده است.
15. از هر سو بر او نعره زنید؛زیرا که خود را تسلیم کرده است.حصارهایش فرو افتاده،و دیوارهایش فرو ریخته است.از آنجا که این انتقام خداوند است،از او انتقام گیرید؛بر او همان روا داریدکه او بر دیگران روا داشت.
16. برزگران را جملگی از بابِل منقطع سازید،و هم آنان را که به هنگام درو داس خویش به کار می‌برند.از بیم شمشیر آن ستمگر،هر کس نزد قوم خود بازگردد،و به سرزمین خویش بگریزد.
17. «اسرائیل بره‌ای را مانَد که شیران او را فراری داده‌اند. ابتدا پادشاه آشور او را خورد و در آخر نبوکدنصر پادشاه بابِل، استخوانهایش را جَوید.»
18. از این رو خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: «اینک من بر پادشاه بابِل و بر سرزمین او مکافات خواهم رسانید، همان‌گونه که بر پادشاه آشور مکافات رساندم.
19. من اسرائیل را به چراگاهش باز خواهم آورد، و او در کَرمِل و باشان خواهد چَرید و جان او بر بلندیهای اِفرایِم و جِلعاد سیر خواهد شد.»
20. خداوند می‌فرماید: «در آن روزها و در آن زمان، سراغ از تقصیر اسرائیل خواهند گرفت و اثری از آن نخواهد بود، و گناه یهودا را خواهند جُست و یافت نخواهد شد، زیرا آنانی را که باقی گذارم، خواهم آمرزید.
21. «بر سرزمین مِراتایِم برآی،و بر ساکنان فِقُود بتاز؛آنان را بِکُش و به نابودی کامل بسپار،و هرآنچه را به تو فرمان داده‌ام، به جای آور»؛این است فرمودۀ خداوند.
22. «صدای جنگ و هلاکت عظیمدر این سرزمین شنیده می‌شود!
23. چگونه پُتکی که تمامی جهان را کوبیده،در هم شکسته و خُرد شده است!چگونه بابِل در میان قومهامایۀ وحشت گشته است!
24. ای بابِل، برای تو دام گستردمو تو ندانسته، بدان گرفتار آمدی؛تو را یافتند و تسخیرت کردند،زیرا با خداوند به مخالفت برخاستی.