3. «ای حِشبون، شیون کن، زیرا عای ویران شده است!ای روستاهای رَبَّه، فریاد برآورید!پلاس بپوشید و ماتم گیرید،و در میان حصارها به این سو و آن سو بدوید.زیرا مِلکوم به تبعید خواهد رفت،همراه با کاهنان و صاحبمنصبانش.
4. ای دختر بی‌وفا،چرا به وادیهای حاصلخیزت می‌بالی؟ای تو که بر خزاین خویش توکل داشته، می‌گویی:”کیست که به ضد من بر آید؟“»
5. خداوند لشکرها می‌فرماید:«اینک از تمامی اطرافیانتتو را به وحشت خواهم انداخت؛هر یک از شما بیرون رانده خواهید شد،و کسی نخواهد بود که فراریان را گرد آورد.»
6. اما خداوند می‌فرماید: «بعدها سعادت را به عَمّونیان باز خواهم گردانید.»
7. دربارۀ اَدوم:خداوند لشکرها چنین می‌فرماید:«آیا دیگر حکمتی در تیمان یافت نمی‌شود؟آیا مشورت از خردمندان زایل شده است؟آیا حکمتشان فاسد گشته است؟
8. ای ساکنان دِدان، روی برتافته، بگریزید!به گودیها فرو شوید،زیرا که عیسو را در روز مکافاتش،به مصیبت گرفتار خواهم کرد.
9. اگر انگورچینان نزد تو می‌آمدند،آیا خوشه‌ای چند باقی نمی‌گذاشتند؟و اگر سارقان شبانگاه می‌آمدند،آیا به قدر کفایت خویش نمی‌بُردند؟