1. دربارۀ موآب:خداوند لشکرها، خدای اسرائیل چنین می‌فرماید:«وای بر نِبو، زیرا که ویران خواهد شد؛قَریه‌تایِم سرافکنده شده، تسخیر خواهد گشت؛ملجای بلند شرمسار و منهدم خواهد شد.
2. از آوازۀ موآب چیزی باقی نخواهد ماند!در حِشبون برای آن تدبیرهای بد کرده، خواهند گفت:”بیایید این قوم را محو و نابود سازیم!“تو نیز ای مَدمین، خاموش خواهی شد،و شمشیر از پی‌ات خواهد بود.
3. «از حورونایِم فریادی به گوش می‌رسد:”خرابی! ویرانی عظیم!“
4. موآب در هم شکسته خواهد شدو کودکانش فریاد سر خواهند داد.
5. زیرا به فراز لوحیتبا گریۀ تلخ برمی‌آیند؛زیرا از سرازیری حورونایِمفریاد جانگدازِ شکست شنیده‌اند.
6. بگریزید! جان خویش برهانید!اما همچون درخت عَرعَر در بیابان خواهید بود!
7. آری، از آنجا که به دسترنج و گنجهای خویش توکل داری،تو نیز گرفتار خواهی آمد؛و کِموش با کاهنان و صاحبمنصبانشجملگی به تبعید خواهند رفت.
8. ویران‌کننده به هر شهری بر خواهد آمدو هیچ شهری رهایی نخواهد یافت.ساکنان فلات نابود خواهند شد،و مردمان همواری از میان خواهند رفت،چنانکه خداوند فرموده است.
9. «موآب را بالها دهیدزیرا پرواز کرده، خواهد گریخت؛شهرهایش ویران خواهد شد،و کسی در آنها مسکن نخواهد گزید.
10. «ملعون باد آن که کار خداوند را با اِهمال انجام دهد!ملعون باد آن که شمشیر خویش از خون بازدارد!
11. «موآب از روزگار جوانی در استراحت بوده،و مانند شرابی بر دُردهای خود نشسته است؛از ظرفی به ظرف دیگر ریخته نشده،و به تبعید نرفته است؛از این رو طعمش در او مانده،و رایحه‌اش تغییر نکرده است.
12. پس خداوند می‌فرماید:اینک روزهایی می‌آیدکه من ریزندگان خواهم فرستاد؛آنها او را خواهند ریختو ظرفهایش را خالی کرده،سبوهایش را خواهند شکست.