1. کلام خداوند دربارۀ فلسطینیان که پیش از غلبۀ فرعون بر غزه بر اِرمیا نازل شد:
2. «خداوند چنین می‌فرماید:ببین چگونه آبها از شمال برمی‌آیند؛آنها به رودی در سَیَلان بدل خواهند شد؛این سرزمین را با هرآنچه در آن است خواهند گرفت،شهرها را با ساکنان آنها.مردمان فریاد بر خواهند آورد،و ساکنان زمین جملگی شیون سر خواهند داد،
3. از صدای سُم اسبان جنگی‌اش،از غرّش ارابه‌ها و صدای چرخهایشان.پدران به سبب سست شدن دستانشان،به جهت یاری فرزندان خویش برنمی‌گردند.
4. به سبب آن روز که می‌آیدتا فلسطینیان را جملگی نابود کند،و هر امدادگری را که باقی مانده باشداز صور و صیدون منقطع سازد.زیرا خداوند فلسطینیان را هلاک می‌کند،باقیماندگانِ سواحل کَفتور را.
5. غزه موی خویش می‌تراشد؛اَشقِلون نابود شده است.ای باقیماندگانِ دشتهای فلسطینیان،خویشتن را تا به کی به خَراشها مجروح می‌سازید؟
6. «آه، ای شمشیرِ خداوند!تا به کی آرام نخواهی گرفت؟به نیام خود فرو شوو آرام و قرار گیر!
7. اما چگونه آرام توانی یافتحال آنکه خداوند تو را مأمور کرده،و به ضد اَشقِلون و سواحل دریا برگماشته است؟»