1. کلام خداوند که دربارۀ ملتها بر اِرمیای نبی نازل شد:
2. دربارۀ مصر، و سپاهیان فرعون نِکو که کنار رودخانۀ فُرات در کَرکِمیش بودند و نبوکدنصر، پادشاه بابِل، ایشان را در سال چهارمِ یِهویاقیم پسر یوشیا، پادشاه یهودا، شکست داد:
3. «سپرهای بزرگ و کوچک را آماده کنید،برای رزم به پیش تازید!
4. اسبان را بیارایید؛ای سواران، بر آنها سوار شوید!کلاهخود بر سر، در جای خود مستقر گردید،نیزه‌هایتان را صیقل دهید،و زره بر تن کنید.
5. خداوند می‌فرماید:چه می‌بینم؟ایشان هراسان گشته،عقب‌نشینی می‌کنند.پهلوانانشان مغلوب شده،به‌شتاب می‌گریزند؛به پشت سر نمی‌نگرند؛زیرا وحشت از هر سو حکمفرماست!
6. «چابکان را گریزی نیست،و نه پهلوانان را رهایی!در شمال، کنارِ رود فُرات،می‌لغزند و می‌افتند.
7. «این کیست که همچون رود نیل طغیان می‌کند،چون نهرهایی که آبهایشان در سیلان است؟
8. مصر همچون رود نیل طغیان می‌کند،چون نهرهایی که آبهایشان در سیلان است.می‌گوید: ”من طغیان کرده، زمین را خواهم پوشانید،و شهرها را با ساکنانش نابود خواهم کرد!“
9. ای اسبان بتازید!ای ارابه‌ها، تند برانید!پهلوانان بیرون روند:مردان کوش و فوط که سپردارند،مردان لود که کمانگیرند!
10. آن روز، روز خداوندگار خداوند لشکرهاست،روز انتقام،روز انتقام از دشمنانش.شمشیر فرو خواهد بلعید و سیر خواهد شد،و از خونشان سرمست خواهد گردید.زیرا خداوندگار خداوند لشکرها،در سرزمین شمال، در کنار رود فُرات،قربانی تدارک دیده است.
11. «ای دختر باکرۀ مصر،به جِلعاد برآی و بَلَسان برگیر!تو بیهوده مرهم‌های زیاد به کار می‌بری،زیرا تو را علاجی نیست.
12. آوازۀ رسوایی‌ات به گوش ملتها رسیده،و ناله‌هایت جهان را پر ساخته است؛از آن رو که پهلوان بر پهلوان می‌لغزد،و هر دو با هم می‌افتند.»
13. کلامی که خداوند دربارۀ آمدن نبوکدنصر پادشاه بابِل به قصد حمله بر مصر به اِرمیای نبی فرمود:
14. «در مصر ندا کنید، در مِجدُل بانگ بر زنید،در مِمفیس و تَحفَنحیس اعلان نمایید؛بگویید: ”در جاهای خود قرار گیرید و خویشتن را مهیا سازید،زیرا شمشیر، اطرافیانتان را هلاک می‌کند!“