8. بدین سبب پلاس در بر کنید،بر سینۀ خود بزنید و شیون نمایید،زیرا خشمِ آتشین خداوند از ما برنگشته است!»
9. «خداوند می‌فرماید: در آن روز دل پادشاه و صاحبمنصبان خواهد لرزید، و کاهنان مبهوت و انبیا متحیر خواهند شد.»
10. پس گفتم: «آه، ای خداوندگارْ یهوه، براستی که این قوم و اورشلیم را به‌غایت فریفتی، آنگاه که گفتی، ”شما را صلح و سلامت خواهد بود،“ حال آنکه شمشیر به جان ایشان رسیده است!»
11. در آن هنگام به این قوم و به اورشلیم گفته خواهد شد: «بادی سوزان از بلندیهای خشکِ بیابان به سوی قوم عزیز من می‌وزد، اما نه به جهت افشاندن و پاک کردن خرمن!
12. بلکه بادی بس شدیدتر از آن برای من می‌وزد. حال من خودْ داوری را بر ایشان اعلام خواهم کرد!»
13. هان او همچون ابری برمی‌آید،ارابه‌هایش همچون گردبادند!اسبانش تیزروتر از عقابند!وای بر ما، زیرا که هلاک شده‌ایم!
14. ای اورشلیم، شرارت از دل بشوی تا نجات یابی؛تا به کِی سودای شرارت در سر می‌پروری؟
15. زیرا صدایی از دان ندا در می‌دهد،و از کو‌هستانِ اِفرایِم بانگِ مصیبت می‌زند.
16. به قومها هشدار دهید که او در راه است؛اورشلیم را ندا در داده، بگویید:«محاصره‌کنندگان از سرزمین دوردست می‌آیند،و بر ضد شهرهای یهودا نعره برمی‌کشند؛
17. همچون نگهبانان مزرعۀ او را احاطه می‌کنند،زیرا بر من عِصیان ورزیده است؛این است فرمودۀ خداوند.
18. رفتار و کردار خودتاین را بر سرت آورده است؛این مجازات توست،وچه تلخ است!اکنون تا به دلت رسیده.»
19. احشای من، احشای من!از درد به خود می‌پیچم!آه از پرده‌های دلم!دل من به‌شدّت می‌تپد،و خاموش نتوانم ماند.زیرا تو ای جان من نوای کَرِنا را می‌شنوی،غریو جنگ را!