1. «خداوند می‌گوید: ای اسرائیل، اگر بازمی‌گردی،نزد من بازگشت کن.اگر بتهای منفورِ خویش را از حضورم دور سازی،و تزلزل به خود راه ندهی،
2. اگر به راستی و عدالت و انصاف سوگند خورده،بگویی: ”به حیات یهوه،“آنگاه قومها خود را در او مبارک خواهند خواندو به او فخر خواهند کرد.»
3. آری، خداوند به مردمان یهودا و اورشلیم چنین می‌فرماید:«زمینهای خود را شیار کنید،و در میان خارها کِشت مکنید.
4. ای مردان یهودا و ساکنان اورشلیم،خویشتن را برای خداوند ختنه کنید،قُلَفَۀ دلهایتان را دور سازید،مبادا به سبب شرارتِ اعمال شما،خشم من چون آتش زبانه کشیده، بسوزانَد،و کسی نباشد که آن را خاموش سازد.»
5. در یهودا اعلام کنید و در اورشلیم ندا در داده، بگویید:«در سرتاسر این سرزمین کَرِنا بنوازید،و به آواز بلند ندا کرده، بگویید:”گرد آیید تا به شهرهای حصاردار داخل شویم!“
6. عَلَمی به سوی صَهیون برافرازید؛پناه بگیرید! درنگ مکنید!زیرا من بلایی از جانب شمال نازل می‌کنمو هلاکتی عظیم بر شما می‌آورم.
7. «شیری از بیشۀ خود برآمده،و هلاک‌کنندۀ قومها رهسپار شده است؛او از مکان خویش به در آمده،تا سرزمین تو را ویران کند؛شهرهایت خراب خواهد شد،و خالی از سکنه خواهد گشت.
8. بدین سبب پلاس در بر کنید،بر سینۀ خود بزنید و شیون نمایید،زیرا خشمِ آتشین خداوند از ما برنگشته است!»
9. «خداوند می‌فرماید: در آن روز دل پادشاه و صاحبمنصبان خواهد لرزید، و کاهنان مبهوت و انبیا متحیر خواهند شد.»
10. پس گفتم: «آه، ای خداوندگارْ یهوه، براستی که این قوم و اورشلیم را به‌غایت فریفتی، آنگاه که گفتی، ”شما را صلح و سلامت خواهد بود،“ حال آنکه شمشیر به جان ایشان رسیده است!»
11. در آن هنگام به این قوم و به اورشلیم گفته خواهد شد: «بادی سوزان از بلندیهای خشکِ بیابان به سوی قوم عزیز من می‌وزد، اما نه به جهت افشاندن و پاک کردن خرمن!
12. بلکه بادی بس شدیدتر از آن برای من می‌وزد. حال من خودْ داوری را بر ایشان اعلام خواهم کرد!»
13. هان او همچون ابری برمی‌آید،ارابه‌هایش همچون گردبادند!اسبانش تیزروتر از عقابند!وای بر ما، زیرا که هلاک شده‌ایم!
14. ای اورشلیم، شرارت از دل بشوی تا نجات یابی؛تا به کِی سودای شرارت در سر می‌پروری؟
15. زیرا صدایی از دان ندا در می‌دهد،و از کو‌هستانِ اِفرایِم بانگِ مصیبت می‌زند.
16. به قومها هشدار دهید که او در راه است؛اورشلیم را ندا در داده، بگویید:«محاصره‌کنندگان از سرزمین دوردست می‌آیند،و بر ضد شهرهای یهودا نعره برمی‌کشند؛
17. همچون نگهبانان مزرعۀ او را احاطه می‌کنند،زیرا بر من عِصیان ورزیده است؛این است فرمودۀ خداوند.
18. رفتار و کردار خودتاین را بر سرت آورده است؛این مجازات توست،وچه تلخ است!اکنون تا به دلت رسیده.»