34. «ای شبانان، شیون کنید و بانگ برآورید؛ای رؤسای گله، در خاکستر بغلتید.زیرا موعد کشتار و پراکندگیتان فرا رسیده است،و شما همچون ظرفی مرغوب، خواهید افتاد و خُرد خواهید شد.
35. نه شبانان را پناهی خواهد بود،و نه رؤسای گله را گریزی.
36. هان، بانگ شبانان و شیون صاحبان گله شنیده می‌شود!زیرا خداوند چراگاه‌هایشان را ویران می‌کند.
37. به سبب خشم آتشین خداوندآغلهای امن و آرام نابود گشته است.
38. او همچون شیری کُنام خویش را ترک گفته است؛به سبب شمشیرِ ستمگر و خشمِ آتشینِ او،سرزمین ایشان ویرانه گشته است.»